Arjan Bos per ongeluk toch door de duinenEigenlijk had Arjan Bos al besloten dat hij 12 uur straftijd zou pakken en om de duinenpartij in de vierde etappe van de Dakar 2017 heen zou rijden. Maar geconcentreerd als hij was op het roadbook en het rijden, reed hij iets te ver door om de ‘mietjesroute’ te nemen. Eenmaal aan de voet van de duinen kon hij niet meer terug…
Vanwege de hoogte – grote delen van de 416 kilometer lange route lagen op 4000 meter hoogte – had Bos een beetje schrik voor de duinen. De motor verliest in de ijle lucht veel vermogen en ook fysiek is het extra zwaar. Het kwam ook een beetje door de hoogte dat hij vergat de omleidingsroute te nemen, dacht Bos.
Eenmaal in de eerste duinenpartij viel het goed tegen. “Met zo’n zware rallymotor kun je het vergelijken met optrekken in de vierde of vijfde versnelling. Het was echt niet te doen. Ik ben wel twintig keer lullig omgekukeld. En dan moet je ook elke keer weer die motor oprapen. Daar ga je helemaal van naar de kloten.”
Terug gaan was echter geen optie. Teammanager Henk Hellegers van HT Rally Raid had al gewaarschuwd: als er eenmaal waypoints in je gps stonden en je ging terug, werd je gediskwalificeerd. Bos moest dus op de tanden bijten en gewoon door.
De eerste duinenpartij was te vergelijken met de duinen in Nederland. Dat bleek maar een voorafje te zijn. De duinen die daarna kwamen waren “fantastisch! Mooi, hoog en groot!” Bos moest een paar keer aanzetten om wat klimmetjes te halen maar reed uiteindelijk zonder vast komen te zitten de duinenpartij door.
Met de duinen achter de rug kon Bos meteen weer aan de bak. Niets dan stenen, stenen en nog eens stenen in de vele rio’s die daarna kwamen. “Daar word je op een gegeven moment wel echt moe van. Je moet blijven staan, regelmatig het voorwiel liften om een kuil te ontwijken. Heel vermoeiend. Het laatste stuk in Bolivia reden we langs prachtige canyons met veel publiek langs de route. Duizenden mensen die naar je staan te zwaaien. Dan moet je je niet laten verleiden om terug te zwaaien, maar de focus vasthouden.”
Aangekomen in het bivak in Tupiza in Bolivia was Bos er nog niet uit of hij er nu goed aan had gedaan. Het was in elk geval een belevenis geweest en hij was best een beetje trots op zichzelf dat hij er als rookie doorheen was gekomen. “Ik rij niet voor het klassement, maar dat ik de 12 uur straftijd niet aan mijn broek heb, is toch wel mooi. Aan de andere kant heb ik misschien wel veel energie verbruikt die ik later nog nodig ga hebben.”
